Batıda Guyana,
güneyde Brezilya, doğuda Fransız Guyanası ile sınırları olan, GüneyAmerika’nın
kuzey kıyısında bir devlet. Eski bir Hollanda sömürgesi olan Surinam, 2° 02’ ve
6° 01’ kuzey enlemleriyle 54° ve 58° 03’
batı boylamları arasında yer alır. Başkenti Paramaribo dur. Nüfusu 417.000 civarındadır. Yüz ölçümü 163.820 km2,
resmi dili Felemenk dili , para birimi Surinam guldeni dir.
Surinam kıyısı
1499’da İspanyol Alonso de Ojeda tarafından keşfedildi. Fakat İspanya’nın
buraya yerleşme teşebbüsleri kısa süreli oldu. 1650’de İngiltere kıyıyı
sömürgeleştirmek için yerleşme merkezleri kurdu. 1667’de İngiltere ve Hollanda
arasındaki bir savaş sonucunda, İngiltere Surinam’ı Hollanda’ya bıraktı.
1680’lerde ülkeye şeker üretimi için Afrika’dan köleler getirildi. 18 ve 19.
yüzyıllarda şeker üretiminde, Afrikalı köleler çalıştırıldı. 1863’te kölelik
kaldırılınca, Hindistan’dan ve Cava’dan işçi getirildi. 1922’de Surinam’ın
statüsü değiştirilerek, bir sömürgeyken Felemenk Krallığının bir bölgesi oldu.
1954’te eskiden beri Hollanda Guyanası denilen Surinam’a Hollanda, içişlerinde
bağımsızlık verdi. 25 Ekim 1975’te ülke bağımsız bir cumhuriyet oldu. Şubat
1982’de Milli askeri Konsey, hükümetin kontrolünü üzerine aldı. Hollanda ve ABD
sivil bir hükümet kuruluncaya kadar yardımı kestiklerini ilan ettiler. 1987
Kasımında yapılan seçimlerle askeri yönetime son verildi. Aynı günlerde
hazırlanan yeni anayasa referandumla kabul edildi. 1990 senesi sonlarına doğru
ordu bir darbe ile yönetime el koydu. Askeri yönetim dış baskılar yüzünden 1991
Mayısında genel seçimlere gitmek mecburiyetinde kaldı. Hiçbir parti gerekli
çoğunluğu sağlayamayınca uzun görüşmeler neticesinde, Birleşik Halk Meclisi
Ronald Venitiaan’ı başkanlığa seçti. Bu arada gerillalarla hükümet kuvvetleri
arasında ateşkes imzalandı. Bu gelişme barış yönünde kalıcı düzenlemelere ve
demokratikleşme yönünde yeni adımların atılmasına yaradımcı oldu.
Ülke üç
bölgeye ayrılır: Kıyı ovası, savana kuşağı ve iç kesimdeki tropikal orman.
Kıyı ovası 370 km uzunluğunda olup, 80 km kadar iç kesime
uzanır. Bu verimli ova ülke topraklarının sekizde birini meydana getirir. Kıyı
ovasının arkasında dar bir şerit boyunca uzanan savana otlakları yer alır.
Ormanlık, dağlık iç kesim Surinam’ın en az beşte dördünü
kaplar. En yüksek nokta 1280 m olup, Wilhelmina Dağları üzerindedir. Dağlardan
birçok nehirler doğarak Surinam topraklarını sular. Bu nehirler arasında
başlıcaları Maroni, Surinam, Coppename ve Courantyne’dir.
Ülkede
tropikal bir iklim hüküm sürer. Sıcaklıklar sürekli olarak 24° ila 34°C
arasında seyreder. Nemlilik rahatsız edici derecede yüksektir. Bu bunaltıcı
hava şartları, doğrudan sahile doğru esen rüzgarlar sayesinde arasıra azalır.
Yağış miktarı yılda ortalama 2000 mm’nin üstündedir. Ülkenin hemen hemen her
yeri aynı miktarda yağış alır.
Kıyı boyunca
çok çeşitli mangrov tipi bitkiler yetişir. Savanalarda kaba tropikal otlar ve
çok çeşitli ağaçlar bulunur. İç kesimin büyük bölümü çengel (sık ağaçlıklı
orman) ile kaplı olup, kereste önemli bir gelir kaynağı teşkil etmektedir.
Yeraltı zenginliği olarak, ülkede boksit mevcut olup, kuzeydoğuda Moengoda ve
Surinam Nehri kıyısındaki Paranam bölgesinde işletilmektedir.
417.000
nüfuslu Surinam halkının % 37’si Hindistanlı, % 3’ü Kreol, % 15’i Cavalı’dır.
Hindistanlılar ve Cavalılar, 19 ve 20. yüzyıl başlarında tarım işçisi olarak
ülkeye getirilenlerin soyundan gelmektedir. Kreollar, zenci kölelerin diğer
etnik gruplarla birleşmesinden meydana gelmiştir. Ülke nüfusunun % 10’unu 19.
yüzyıl ortasından önce ormanlara kaçan zenci kölelerin soyundan gelenler teşkil
eder. Nüfusun % 2’si de Amerikalı yerlilerdir. Zenciler ve Amerikalı yerliler,
iç kesimin nüfusunun hemen hemen tamamını meydana getirir. Bunlardan başka,
kıyı şehirlerinde Avrupalı ve Çinli topluluklar vardır. Felemenk dili resmi dil
olmakla birlikte, günlük dil Surinam dilinin yanısıra İngilizce, Hintçe, Cava
dili ve Çince de konuşulur. Surinam dili, Felemenk dili, İngilizce, İspanyolca
ve Portekizce’nin bir karışımıdır.
Ülkedeki
başlıca dinler, İslamiyet, Hindu dini ve Hıristiyanlıktır. Bunlardan başka bir
miktar, Konfüçyüs dinine bağlı olan Yahudiler vardır.İlköğretim esas itibariyle
devlet tarafından sağlanır.
6 ila 12 yaş arasındaki çocuklara okula
gitmek mecburidir. Birkaç tane, Katolikler ve Protestanlar tarafından
işletilen, mezheplere ait okullar mevcuttur. Yüksek tahsil yapılan kuruluş pek
az olup, birkaç tanedir. Yıllık nüfus artış oranı% 2,8’dir.
Surinam, 25 Kasım 1975’te bağımsızlığına
kavuşmuştur. Aynı sene 4 Aralıkta Birleşmiş Milletlere üyeliği kabul
edilmiştir. 1987’de kabul edilen anayasaya göre; devletin başında milli meclis
tarafından beş yıllık bir süre için seçilen başkan bulunur. Bununla birlikte
ordu askeri konsey aracılığıyla hükümet üzerindeki etkili denetimini
sürdürmektedir. Milletlerarası Askeri Konsey, Milletleraarası Meclisin
çıkardığı bir kanunu iptal etme yetkisine sahiptir.
Surinam
halkının büyük çoğunluğu tarımla uğraşır. Ekilen toprakların yaklaşık olarak
yarısında pirinç; bundan başka şekerkamışı, muz, portakal, greyfrut, mısır ve
büyük hindistancevizi yetiştirilir. Sığır, koyun, keçi, domuz ve kümes
hayvanları, yetiştirilen belli başlı hayvanlardır. Tarım faaliyetlerinin hemen
hemen tamamı kıyı bölgesindedir. En verimli topraklar, eskiden sularla kaplı
olan arazinin set çekilerek suyu dışarı akıtılan, ziraate elverişli hale
getirilen kısımlarıdır.
Surinam’ın esas
ekonomik zenginliği boksittir. İhracatın % 70’ini meydana getirir. Maden
cevherinin bir kısmı alüminyum okside çevrilir. Fakat çoğu ABD’ye gönderilmek
üzere ham halde gemilere yüklenir.
Ülkede bir miktar
kereste doğrama fabrikaları vardır. Fakat imalat esas itibariyle boksit
cevherinin işlenmesiyle sınırlıdır. Ayrıca; şeker ve pirinç değirmenciliği,
karides dondurulması ve meyve suları, boya ve kontraplak üretimi de mevcuttur.
Ana ihraç malları
boksit ve alüminyum oksid, pirinç portakal, greyfrut ve kerestedir. Surinam,
yakıt ve yağlayıcı maddeler, yapı malzemesi sanayi teçhizatı ve otomobil ithal
eder. ABD, Surinam ihraç mallarının % 75’ini alır ve Hollanda ile birlikte
ülkenin çoğu ithal mallarını temin eder.
Ulaşım
alanı sınırlıdır ve hemen hemen ulaşımda yalnızca kıyı bölgesi kullanılır. İyi
karayolları 1300 km civarında olup toplam karayolu uzunluğu 8917 km
civarındadır. Çoğu akarsular kıyı bölgesinde ulaşıma elverişlidir. Havayolları
hizmeti iyi durumdadır. Ülkede tarifeli sefer yapılan 5 havaalanı vardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder